HDD Serwis Mirosław Makuch – Horyzontalne przewierty sterowane | sterowanie, projektowanie, konsultacje i nadzór nad budową, umartwianie ropociągów

HDD Lublin

Przekroczenie rzeki Bystrzycy w Lublinie podwójnym rurociągiem PE 900 SDR 11 PN 16 stanowi istotną część całego procesu modernizacji magistrali wodociągowej DN 800 na terenie miasta Lublin, realizowanego na zlecenie MPWiK Lublin przez firmę Molewski, którego to byliśmy podwykonawcą. Przebudowa polegała na wymianie 2 odcinków magistrali stalowej DN 800 zlokalizowanej w obrębie doliny rzeki Bystrzycy, na rury polietylenowe. Podstawowym powodem tych działań był zły stan rurociągu stalowego, który w tym rejonie wykazywał nadmierna awaryjność, spowodowaną procesami korozyjnymi, związanymi z budową geologiczną doliny rzeki, czyli ze środowiskiem kwaśnych torfów, namułów i piasków.

Był to dla HDD Serwis pierwszy samodzielny przewiert, wykonany pozyskaną od Syndyka Masy Upadłości Hydrobudowy Polska wiertnicą American Augers DD-90, klasy 45 ton, z relatywnie dużym momentem obrotowym na wrzecionie 27,5 kNm, a więc tą samą którą od 1994 roku wierciliśmy w ramach Przedsiębiorstwa BETA z Warszawy, a w latach 2006-2012 jako Hydrobudowa-9.

Istotnym elementem obu przewiertów był bardzo mały, jak na średnicę instalowanych rur, plac zarówno maszynowy, jak i po stronie rurowej. Wiertnia miał stać na terenie ogródków działkowych, niemal oparta tylną obudową o murowaną altankę, reszta sprzętu była poupychana w miejscach jak najmniej utrudniających życie działkowiczom. Punkt wyjścia znajdował się natomiast na terenie działającego klubu jeździeckiego, dodatkowo tuż pod linią wysokiego napięcia. W takiej sytuacji klasyczne dokładanie 5-calowych, 9,5 m rur na punkcie wyjścia było wykluczone i konieczne stało się ciągnięcie kolejnych rozwiertaków bez żerdzi z tyłu, co spowodowało później poważne problemy.

Wiercenie obu pilotów zestawem 2 7/8” przebiegło bez poważniejszych trudności, mimo braku dostatecznego rozpoznania geologicznego, a z uwagi na relatywnie krótki dystans obu przewiertów, wynoszący po 155 m każdy, zajęło wraz z przestawianiem sprzętu 3 dni. Wyjście pilotów trzeba było opóźniać z uwagi na płochliwą naturę koni wierzchowych, które korzystając z długiego weekendu majowego masowo propagowały dokładnie obok punktów wyjścia piękny sport jeździecki a widząc ich reakcję na obcych ludzi w ich pobliżu, nietrudno byłoby przewidzieć skutki ich nieprzewidywalnego zachowania w obliczu ziejącego płuczką pilota.

Rozwiercanie również przebiegało sprawnie aż do feralnego 13(!) maja, kiedy to prosty ludzki błąd spowodował odkręcenie żerdzi od rozwiertaka  baryłkowego 800 mm. Następne 2 tygodnie to pasmo nieustających prób połączenia nieuszkodzonego gwintu rozwiertaka i budowanych na budowie coraz to bardziej skomplikowanych chwytaków, które jednak nie przyniosły pożądanych skutków.

W obliczu narastających opóźnień trzeba było przestawić się na drugi otwór i po szybkim i sprawnym rozwierceniu do 1100 mm w dniu 1 czerwca nastąpiła instalacja pierwszej rury PE 900.

Ponieważ zgubiony rozwiertak BR 800 znajdował się zaledwie 27 m od punktu wyjścia, postanowiliśmy spróbować „nawiązać z nim kontakt” od strony rurowej. Wystąpiło wtedy bardzo nietypowe ustawienie sprzętu: wiertnia ze sterówką i konsolą sterowania stała na punkcie wyjścia, zasilana płuczką pod ciśnieniem za pomocą rurociągu złożonego z rur płuczkowych 5”, zapuszczonych do zainstalowanej obok rury PE 900. Pompa płuczkowa, zespół płuczkowy i zasilający oraz recykling, pozostały na punkcie wejścia i sterowane były z pominięciem standardowej konsoli w  sterówce za pomocą osobnego panelu, skonstruowanego na budowie z dostępnych elementów elektronicznych. Całość zadziałała nadspodziewanie skutecznie i po kilku nieudanych próbach i zbudowaniu kilku kolejnych wersji „łapacza”,  pamiętnego 11 czerwca udało się wyciągnąć feralny rozwiertak z otworu. Ponieważ uprzednio otwór ten był rozwiercany  z obu stron baryłkami 900 i 1000 mm,  wkrótce osiągnął wymiar pozwalający na instalację drugiej rury, co nastąpiło  15 czerwca.

Następne 2 dni to tłokowanie obu rurociągów i składanie sprzętu wraz z jego transportem z budowy 18 czerwca, który zakończył ten dramatyczny dla nas projekt.